Bugün, bilinen adıyla “Bugün Aslında Dündü”de tekrar eden gün: 2 Şubat…

Aslında bütün günlerimiz birbirini tekrar etmiyor mu? Tekdüze, rutinlerle dolu, içine kısılıp kaldığımız yaşamdan ne kadar tat alıyoruz? Ne yapmalıyız da bu kısır döndüyü kırmalıyız? Hayatımız nasıl daha anlamlı, huzurlu, mutlu ve umutlu hale gelebilir?

“İyi hissettiren filmler” listesinin üst sıralarında yer alan Groundhog Day güldürürken işte bu soruları da düşündürüyor ve harekete geçmemiz için bizi teşvik ediyor.

Peki nedir harekete geçmekten kasıt? “Spora başlayacağım, müzik kursuna yazılacağım, kitap okuyacağım, tiyatroya gideceğim, gezilere-turlara katılacağım” gibi sıklıkla aldığımız ve bir türlü uygula(ya)madığımız kararları hayata geçirmek mi?

Umutsuzluk ve karamsarlık sarmalında bocalayan “kahramanımız” tekrar eden günlerde bir sürü çılgınlık yapar, sonra “kaçınılmazsa zevk almaya” bakar. Buzdan heykeller yapmayı, piyano çalmayı öğrenir. Ve aşk! Sevdiği kadının gönlünü çalmak için tekrar tekrar her yolu dener. Çünkü gün bitecek ve her şey sıfırdan başlayacaktır. Ancak yaptığı şeylerde gerçeklik duygusu yoktur. Ve bu yapay gerçeklik de mutluluk getirmeyecektir. Bunu gördüğü anda da bir şeyler değişir.

İşte filmin bam teli de burası.

Onun için artık önemli olan sadece istediklerini elde etmek değildir.  Daha önce yok saydığı, hatta köşe bucak kaçtığı  kişilerin hayatlarına dokunmaya başlar. Dertlerine derman, yaralarına merhem olur.  Üstelik bunu içinden gelerek yapar. Çevresini mutlu eder ve karşılığını da fazlasıyla alır. Artık kısır döngü kırılmıştır.

Bugün, dün olmasın istiyorsanız harekete geçme vakti. Groundhog Day kutlu olsun!

Ters Akım